Psy:Husky Syberyjski

7.Następna rasa ,którą wybrałam do opisywania jest Husky Syberyjski.

Husky syberyjski – jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów w typie pierwotnym, zaklasyfikowana do sekcji północnych psów zaprzęgowych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących. Typ wilkowaty. 

Rys historyczny -Rasa ta jest rasą pierwotną, pochodzącą z rejonu Kołymy w północnej Syberii. Hodowana tam przez pionierów w hodowli psów zaprzęgowych –Czukców oraz Kamczadalów, Koriaków i Jukagirów. Około 17 tysięcy lat temu wiele paleoazjatyckich, prymitywnych plemion zamieszkiwało te tereny, gdy były one cieplejszym i bardziej przyjaznym terenem łowieckim. Ludzie zdobywali tam pożywienie polując, w czym pomagały im psy myśliwskie. Każda grupa stworzyła własny typ psa w zależności od wymagań łowieckich, ukształtowania terenu, występujących temperatur czy grubości pokrywy śnieżnej.

Czukcze żyli na półwyspie rozciągającym się z Syberii w kierunku Alaski. Około 3000 lat temu klimat uległ znacznemu ochłodzeniu, toteż Czukcze zaczęli wykorzystywać psy do ciągnięcia sań. Lud ten żył w stałych osadach, w głębi lądu i aby polować musiał przemierzać duże odległości. Ideałem psa było niewielkie zwierzę, które potrzebowało mało pokarmu, ale było na tyle silne, aby ciągnąć upolowaną zdobycz z umiarkowaną prędkością na długich dystansach. Kiedy zaistniała potrzeba przewiezienia cięższego ładunku, pożyczano psy od sąsiadów i zamiast 6-8 zaprzęgano 16 lub 18. Wszystkie samce, oprócz najlepszych, prowadzących zaprzęgi, kastrowano. Zabieg ten miał na celu nie tylko ukrócenie zbędnych kojarzeń, ale pomagał psom w utrzymaniu tłuszczu na ciele. Czukockie zaprzęgi liczące 20 psów potrafiły podobno przebyć w ciągu 6 godzin odległość 120 km i ciągnąć ciężar około 600 kg. Były one często używane przez Rosjan do transportu pasażerów i poczty. Pokonywały wówczas 160–180 km dziennie w szybkim tempie. Słowo „husky” znaczy ochrypły i kiedyś określano w ten sposób wszystkie psy używane do ciągnienia sań, obecnie nazwa ta przysługuje jedynie rasie husky syberyjski.

Husky zostały sprowadzone do Kanady w 1909 r. przez rosyjskiego handlarza futrami Williama Goosaka, ale nie jest wykluczone, że mogły się tam przedostać znacznie wcześniej. Goosak wystawił zaprzęg w wyścigu „All Alaska Sweepstake” na dystansie 650 km. W porównaniu z miejscowymi psami zaprzęgowymi wydawały się być tak niepozorne, iż początkowo zostały wyśmiane i ochrzczone mianem „syberyjski szczur”. Zaprzęg owych „szczurów”, prowadzony przez Thurnstrup'a, po pokonaniu morderczego dystansu zjawił się na mecie jako trzeci. I tak rozpoczął się ciąg zwycięstw psów tej rasy. W 1910 r. na trasie tego samego wyścigu John Johnson ze swym zaprzęgiem husky uzyskał rekordowy czas 74 h. 14 min. 39 sek., pobity dopiero niedawno, w 1983 r. W latach 1915, 1916 i 1917wygrywał słynny zaprzęg husky Leonarda Seppali.

Psy Seppali dały początek hodowli tej rasy na kontynencie amerykańskim , gdzie jako szybkie i wytrzymałe prędko zyskały sławę i uznanie. Rozwój hodowli doprowadził do zarejestrowania rasy przez „Amerykański Kennel Club”. Krzyżówki z miejscowymi psami doprowadziły do uzyskania typu uniwersalnego. Psów używano nie tylko w sporcie, ale również w pracy – do przewożenia niezbyt ciężkich ładunków i poczty.

Norweski badacz Roald Amundsen (1872–1928), planując ekspedycję naukową z Alaski na Biegun Północny , wybrał do transportu sprzętu właśnie husky. Niestety, wybuch I wojny pokrzyżował plany ekspedycji, a sprowadzone przez Amundsena psy rozpowszechniły się po Kanadzie i USA. Kiedy w latach 1950–1960 rozkwitła hodowla husky w Ameryce Północnej przywieziono pierwsze egzemplarze tych psów do Europy. Popularność oraz liczebność psów rasy siberian husky w Europie znacznie wzrosła wraz z rozwojem sportu zaprzęgowego.

Użytkowość -Współcześnie husky syberyjski jest wykorzystywany, tak jak i dawniej, jako pies zaprzęgowy, także jako pies rodzinny.

Wygląd -Husky syberyjski to pies silny umiarkowanie, zwarty, o sportowej sylwetce formatu skróconego prostokąta.

Głowa: średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia.

Kufa: jest średniej wielkości, zwęża się stopniowo w stronę wierzchołka nosa. Koniec kufy nie jest ani szpiczasty, ani kwadratowy. Wierzchołek nosa czarny u psów szarych, płowych i czarnych. Koloru wątrobianego u psów rudych (maści miedzianej). Brązowy lub cielisty u psów maści białej. Zgryz nożycowy. Dopuszczalny jest brak zębów P1.

Uszy: są średniej wielkości trójkątne, wysoko osadzone i zbliżone do siebie, są grube i obficie porośnięte włosiem. Koniec ucha lekko zaokrąglony, stoi prosto do góry.

Oczy: są brązowe lub jasnoniebieskie, przy czym często jedno może mieć inny kolor niż drugie. Są w kształcie migdała i osadzone lekko skośnie. Oryginalną i często poszukiwaną cechą są niebieskie tęczówki, nierzadko tęczówki różnią się kolorem.

Szyja: średniej długości, dumnie noszona, gdy pies stoi, w kłusie szyja opuszcza się tak, że głowa noszona jest lekko do przodu, obficie owłosiona.

Tułów: silny zwarty, linia grzbietu prosta, kłąb wyraźny, lędźwie dobrze umięśnione, zad prosty, klatka piersiowa głęboka.

Kończyny przednie: mocne i proste, równoległe względem siebie.

Kończyny tylne: średnio kątowane, mocne, uda dobrze umięśnione.

Ogon: w kształcie lisiej kity, dobrze owłosiony, osadzony powyżej linii grzbietu i noszony w kształcie sierpowatego łuku, gdy pies ma napiętą uwagę.

Kościec: mocny, ale nie ciężki.

Ruch: lekki, płynny, zwinny, swobodny, żywy i elegancki; ze względu na swój ciężar ciała i wielkość husky jest najszybszym z północnych ras psów zaprzęgowych.

Wady: Brak prawidłowo wykształconych obu jąder w mosznie, oraz wszystko co odbiega od oficjalnego wzorca.

U husky jest spotykana różnorodność koloru tęczówek :)

Szata i umaszczenie -Dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia, od czysto białego do jednolicie czarnego, jednak najczęściej spotykane zestawienia barw to: czarny, szary, wilczasty, srebrzysty, rudy, czekoladowy i złocisty z bielą, także pinto (łaciate). Na głowie występuje duża różnorodność rysunku, tzw. maski - z reguły biała kufa i część twarzowa czaszki, reszta barwna. Włos jest dwojakiego rodzaju - tworzą go podszerstek i włos okrywowy średniej długości; bardzo gęsty, sprawia wrażenie obfitego, ale nigdy nie jest tak długi, żeby przesłaniał wyraźny rysunek linii psa.

Wszystko o nich :

Kraj pochodzenia: USA

Grupa FCI: grupa 5 , sekcja 1

Wymiary: 53 - 56 cm (samce) , 51 - 55 cm (samice) .

Numer wzorca: 270

A o to szczeniaki tej rasy :D

Temperament -Husky syberyjskie mają radosne usposobienie, są przywiązane ale nie nachalne. Łagodność i przyjacielskość tych psów może być dziedzictwem przeszłości, kiedy to Czukczowie żyjący na Syberii darzyli swoje psy dużym szacunkiem a także dawali im schronienie w swoich domach i zachęcali dzieci do zabawy z nimi.

Husky są bardzo inteligentną i niezależną rasą. Potrafią być uparte na skutek wcześniej upatrzonego przez nich celu i szybko się nudzą. Ta niezależna i uparta natura może momentami wyzywać na próbę cierpliwość właściciela.
Nie jest to rasa polecana osobom, które będą posiadać psa po raz pierwszy. Bardzo łatwo jest popełnić błędy w wychowaniu, które mogą być później trudne do naprawienia u tej wybitnie inteligentnej i oportunistycznej rasy.
Mimo, że są zdolne okazywać przywiązanie swojej rodzinie, nie są zwykle psami jednego pana. Wobec obcych nie okazują strachu ani podejrzliwości, spotkanie ze złodziejem może być dla nich tak samo miłe jak z zaufanym członkiem rodziny. Husky nie jest stróżem, lecz mimo to może niechętnie zareagować jako "odstraszacz" wobec obojętnych na jego prawdziwie gościnną naturę. Jest to związane z jego silną osobowością.
Jako psy stadne przejawiają czasem swoją dominancką naturę, co może być niebezpieczne gdy husky pozostaje sam na sam z małym dzieckiem.

W związku z rosnącą popularnością rasy, dużo psów jest rozmnażanych bez względu na ich wyjątkową osobowość, która czyni z nich rasę jedyną w swoim rodzaju. Jeśli zamierzasz posiadać psa siberian husky, weź pod uwagę powyższą charakterystykę. Husky, które posiadają taki charakter są dobrymi przedstawicielami rasy i wspaniałymi przyjaciółmi.

Pielęgnacja -Husky są psami łatwymi w pielęgnacji. Są z natury czyste, wolne od charakterystycznych psich zapachów i pasożytów. Czyszczą się same jak koty, dlatego kąpanie psa ograniczone jest do minimum. Faktycznie większość właścicieli kąpie swoje psy raz w roku lub rzadziej. Wyjątek stanowi uczestnictwo w wystawach kiedy to kąpiel jest każdorazowo konieczna.

Dwa razy w roku husky "zrzucają" sierść. Proces ten przebiega bardzo intensywnie i może trwać trzy tygodnie lub dłużej. Dobrą wiadomością jest to, że zdarza się to tylko 2 razy do roku. Poza tym okresem właściwie nie linieją. Złą wiadomością natomiast jest to, że okres ten może być bardzo kłopotliwy. Sierść wychodzi małymi i dużymi kępkami. Codzienne czesanie jest obowiązkowe. Warto zauważyć, że linienie zależne jest od klimatu. W cieplejszym klimacie jak i w mieszkaniu okres ten może trwać cały rok.
Poza tak pracochłonnym okresem, husky potrzebują bardzo mało pielęgnacji. Wystarcza okazjonalne czesanie aby usunąć martwe włosy i utrzymać świeżość i połysk futra.
Pazury powinny być sprawdzane i przycinane okresowo. Łapy również powinny być oglądane regularnie, szczególnie u pracujących osobników.

Wychowanie -Wychowanie haszczaka może być nie lada wyzwaniem. Są inteligentne, energiczne i uparte, należy być na wszystko przygotowanym. Często zaskakują swoich właścicieli robiąc rzeczy niemożliwe do wykonania. Kiedy są znudzone mogą stawać się złośliwe, pomysłowe i niszczycielskie. Jest to typowa cecha ras pracujących. Dlatego tak ważne jest aby husky uczestniczył w naszym życiu, miał zapewnioną uwagę i ciekawe zajęcia.

Wychowaniem należy zająć się już od pierwszego dnia posiadania pieska. Koniecznie trzeba ustalić i egzekwować reguły panujące w naszym domu. Trzeba go upewnić jaką pozycje zajmuje w rodzinie. Na przykład jeśli nie chcesz by wchodził na łóżko jako dorosły pies, nie pozwalaj mu tego robić jako szczenięciu bez żadnych wyjątków, gdyż pies pomyśli, że zasady można naginać. Ucząc psa by coś wykonał, oczekuj zrobienia tego. Ludzie często odbierają fakt trudności w wyszkoleniu jako oznakę głupoty. Aby husky się czegoś nauczył należy podtrzymywać jego zainteresowanie i wyzywać jego inteligencję. Psy te zazwyczaj wiedzą czego się od nich wymaga, tylko po prostu mogą nie chcieć tego zrobić!
Uczenie podporządkowania tej rasy jest bardzo interesujące i niezwykle wyzywające. Wielu właścicieli narzeka, że ich psy perfekcyjnie reagują na szkoleniu, ale nie słuchają będąc już w innym miejscu. Są na tyle inteligentne, że potrafią rozróżniać sytuacje i dostosowują zasady zachowania do danych okoliczności.
Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że husky syberyjskie są psami pracującymi, obdarzonymi dziedzictwem, którym jest pragnienie biegania i radości z wysiłku. W związku z tym, husky nie może pozostawać puszczony luzem i mieć niczym nie ograniczoną wolność. Większość z nich wykazuje silny instynkt łowiecki, co może przysparzać kłopotów. Skierowany jest zwykle w stronę kotów sąsiadów, ptaszków, gryzoni i wszystkich innych małych zwierząt, lubi pogonić także większe od siebie zwierzęta. Dla ich własnego bezpieczeństwa husky powinien być pod kontrolą. Aby zapewnić mu zajęcie można wykonywać ćwiczenia poprzez zabawę lub pracę w zaprzęgu. Husky są także wspaniałymi towarzyszami na piesze wędrówki i wycieczki przy rowerze. Jeśli uważasz, że trzymanie psa stale pod kontrolą lub w zamknięciu jest uciążliwe lub okrutne, wynika z tego, że musisz poważnie przemyśleć decyzję o zakupie psa tej rasy.

Ciekawostka , czyli wycie -Husky syberyjskie są raczej cichymi psami. Ich warczenie nie brzmi typowo, a mówienie to miękkie dźwięki "woo woo woo...". W większych grupach całkiem dobrze wyją, zaczynając i przestając jednocześnie.

Żywienie -Gdy już zdecydujesz się na szczenię, hodowca powinien poinformować Cię czym było karmione dotychczas, polecić odpowiedni pokarm, jak i zaplanować częstotliwość posiłków obecnie i w przyszłości. Dietę szczeniaka powinno się naśladować do momentu, gdy szczenię przyzwyczai się do nowego otoczenia. Następnie można stopniowo zmieniać pożywienie, aby dopasować je do swoich preferencji. Gwałtowna zmiana w żywieniu może poważnie zaburzyć układ trawienny pieska i wywołać dolegliwości żołądkowe. Potrzeby pokarmowe husky są relatywnie małe w stosunku do jego wielkości. Ta cecha może mieć związek z początkami rasy. Zaprzęgowe psy narażone na ogromne wysiłki, dostawały niewielkie ilości pożywienia.

Należy mieć na uwadze, że karmienie psa to po części sztuka a także po części nauka. Producenci karm dla psów wykonali część naukową. Reszta co do wyboru i sposobu żywienia należy do właściciela. Psa można karmić jedynie suchym pokarmem lub tylko gotowanym, lub też mieszając suchy i konserwowy. Możliwości jest dużo. Należy być pewnym częstotliwości żywienia psa, marki i typu pokarmu dostosowanego do potrzeb psa. Dla psów pracujących formuła "performance" jest obowiązkowa. Formuła "maintenance" jest zwykle najlepsza dla psów nie obarczonych dużym wysiłkiem fizycznym. Wskazówki najlepiej uzyskać u hodowcy lub weterynarza.
Jeszcze jedną kwestią do rozważenia jest długość karmienia pokarmem dla szczeniąt. Niektóre badania wskazują na zwiększone występowanie dysplazji u psów, które przez długi okres czasu żywione były szczenięcym pokarmem. Natomiast są hodowcy zalecający bardzo wczesne przechodzenie na karmę dla psów dorosłych. Mimo to, husky nie jest w pełni dojrzały przed 18-tym miesiącem życia, wielu właścicieli stopniowo zmienia karmę między 8 a 10-tym miesiącem. Jest to jeszcze jedna kwestia do dyskusji z hodowcą lub weterynarzem.

  

To warto przeczytać , czyli plusy i minusy tej rasy :

Minusy : 

- są uciekinierami , lubią  uciekać

- Uwielbiają kopać dziury - albo z nudów albo dla zabawy albo dla znalezienia dla siebie chłodnego miejsca :) 

- wymagają bardzo bardzo dużo ruchu 

- Lubi zagryzać ptactwo domowy typu. Kury , kaczki :)  

- Strasznie wyją 

- nie nadaje się do trzymania w bloku

- Strasznie się brudzą gdy zachce im się tarzać

Plusy :

+ uwielbiają się bawić i są przyjazne dla dzieci 

+ Są pięknymi psami są uczuciowe wierne i troskliwe. 

+ Pies o silnym charakterze, wielkim sercu, wspaniałej urodzie i niezwykłek inteligencji. Kocha ludzi.

+ uwielbia biegac! 

+ Oczy huskich- są jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech tej rasy 

+ Są psami bardzo ciekawskimi, samotność bardzo źle na nie wpływa. Pies ten zwany energooszczędnym, ponieważ wymagają mało pożywienia przy stosunkowo dużym wysiłku. 

+ Są bardzo inteligętne i kochane =) 

+ Są piękne, mądre, kochające i bardzo przywiązujące sie do swoich włascicieli 

+ Są wspaniałymi dogoterapeutami.

+ są bardzo mądre i wyrozumiałe tylko duzo skaczą 

+ Nie szczekają 

No to na tyle mam nadzieje , że wam się spodobało i , chciałam jeszcze serdecznie pozdrowić wszystkich właścicieli tej rasy i miłośników także tej rasy , a zwłaszcza moją najlepszą przyjaciółkę Wiki , która też ma tą rasę psa dlatego też wybrałam tą rasę , bo wiem jak naprawdę zachowują się Husky. Chciałam też zapowiedzieć , że w następnym poście będzie o owczarkach niemieckich , a pózniej o największej rasie psa na świecie .

:) __:D__;)

Psy:Bokser

6. Następną rasę jaką wybrałam do opisania jest Bokser.

Bokser – rasa psa zaliczana do grupy molosów, wyhodowana w XIX wieku  w Niemczech jako pies stróżujący i do szczucia na byki. Współcześnie jest użytkowana jako pies towarzyszący, obrończy i użytkowy. Typ dogowaty.

Rys historyczny -Za bezpośredniego przodka boksera uważa się brabianckiego bullenbeissera. Hodowlę bullenbeisserów prowadzili myśliwi, wykorzystujący je do polowania  na niedźwiedzie, wilki i dziki. Zadaniem bullenbeissera było złapanie osaczonej przez psy naganiające zwierzyny i przytrzymanie jej do momentu przybycia myśliwego. Aby dobrze spełnić swoją rolę pies ten musiał mieć możliwie szeroką kufę z szeroko rozstawionymi zębami. Mógł w ten sposób mocno wgryźć się i przytrzymać ofiarę. Każdy bullenbeisser, który posiadał te cechy był przydatny w polowaniu i tym samym nadawał się do dalszej hodowli, która dawniej kierowała się wyłącznie jego użytecznością. W ten sposób wyselekcjonowano psa o szerokiej kufie i z wysoko umieszczoną truflą nosa.

Pierwsze wzmianki o bokserze sięgają końca XIX wieku. W 1896 roku w Monarchium powstał pierwszy Klub Boksera. Wzorzec rasy ustanowiono po raz pierwszy w 1905 roku. Oprócz psów w typie bullenbeissera do przodków boksera zalicza się buldoga angielskiego.

Wygląd -Grzbiet nosa tego psa jest skrócony, a Stopjest wyraźnie zaznaczony. Psy tej rasy mają tzw. przodozgryz, czyli dolne siekacze wystają przed górne. Uszy od 2012 roku pozostawione w stanie naturalnym, szeroko rozstawione. Ogon zazwyczaj wysoko osadzony, wcześniej najczęściej kopiowany teraz również pozostawiony w stanie naturalnym, ponieważ współcześnie kopiowanie (a także nakłanianie do kopiowania) jest w wielu krajach (w tym w Polsce) prawnie zabronione.

Umaszczenia -Umaszczenie żółte lub pręgowane oraz niepożądane w hodowli umaszczenie białe. Maść żółta występuje w różnych odcieniach, od jasnożółtego do ciemno-rudo-brązowego lub czerwonożółte. Maska jest czarna. Odmiana pręgowana ma na żółtym tle w wymienionych powyżej odcieniach, ciemne lub czarne pręgi przebiegające w kierunku żeber. Barwa tła musi wyraźnie kontrastować z barwą pręg. Białe znaczenia nie są niepożądane, mogą wręcz korzystnie wpływać na estetykę umaszczenia, nie mogą jednak zajmować więcej niż 1/3 powierzchni ciała. Osobniki ze zbyt dużą ilością bieli oraz boksery białe nie są dopuszczane do dalszej hodowli.

Zachowanie i charakter -Pies żywiołowy, wesoły i skłonny do zabaw. Jest bardzo cierpliwy i delikatny w stosunku do dzieci. W Polsce ich charakter oceniany jest za pomocą testów psychologicznych przeprowadzanych przez ZKwP. Sprawdza się w szkoleniu, wymaga jednak odpowiedniej stymulacji i regularnych ćwiczeń. Jest psem rodzinnym, towarzyskim, źle znoszącym samotność.

Wzorzec opisuje jego charakter następująco:

„Bokser powinien mieć silny system nerwowy, być pewny siebie, spokojny i opanowany. Jego charakter należy do najważniejszych cech rasy i powinno się zwracać na niego wielką uwagę. Przywiązanie i wierność w stosunku do właściciela i całego domu, jego czujność i odwaga jako obrońcy słynie od dawna. Bokser jest łagodny wobec domowników, ale nieufny w stosunku do obcych, radosny i przyjazny w zabawie, ale nieustraszony w poważnych sytuacjach. Jest łatwy w szkoleniu ze względu na swoją karność, rezolutność, wrodzoną odwagę, naturalną ostrość i rozwinięty zmysł węchu. Jest psem mało wymagającym a równocześnie bardzo czystym, jest ceniony zarówno jako pies rodzinny, obrończy, towarzyszący i służbowy.”

Użytkowość -Pies obronny .Boksery używane są również w ratownictwie, w dogoterapii oraz jako psy policyjne. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących.

Zdrowie i pielęgnacja -Boksery to psy aktywne, niezmordowane na spacerach, wymagające dużo ruchu i zajęcia. Zdarzają się w tej rasie skłonności do dysplazji stawu  biodrowego, zwyrodnienia kręgosłupa i niewydolności mięśnia sercowego. Długość życia u tej rasy to przeciętnie 10–11 lat.

U psów tej rasy istnieje ryzyko wystąpienia skrętu żołądka. Boksery są psami podatnymi na nowotwory, alergie, oraz zapalenia górnych dróg oddechowych. Są psami bardzo źle znoszącymi skrajne, tj. bardzo wysokie i bardzo niskie temperatury, m.in. ze względu na budowę kufy.

Idealny dom -Ponieważ jest to pies stosunkowo mało aktywny wewnątrz, bokser może mieszkać w mieszkaniu, choć oczywiście dom z dokładnie zabezpieczoną działką jest zdecydowanie lepszym rozwiązaniem. Jest to pies bardzo aktywny na zewnątrz i potrzebuje wiele ruchu, dlatego nie nadaje się dla osób wygodnickich, którzy nie są w stanie zapewnić bokserowi aktywności i zajęcia. Nie jest to rasa nadająca się do mieszkania w budzie czy kojcu. Bokser potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, gdyż może stać się "zły" i złośliwy.

Ta rasa psów jest jednak bardzo wrażliwa na upały, wilgoć i zimno. Nie należy zostawiać psa bez dostępu do wody i cienia w gorące dni, a także zbyt długo na dworze, gdy temperatura spadnie poniżej zera. Przedstawiciele tej rasy psów dobrze adaptują się zarówno do środowiska miejskiego czy wiejskiego, lecz preferują pobyt w umiarkowanym klimacie.

Ćwiczenia -Bokser potrzebuje bardzo dużo ruchu i ćwiczeń, aby wyładować nadmiar energii. Jest bardzo aktywny na zewnątrz. Lubi biegać, pływać i zawsze jest gotowy do szaleństw czy zabawy. Zalecana jest codziennie, przynajmniej godzina intensywnych ćwiczeń, gdyż same spacery, na które co prawda chodzi bardzo chętnie, nie wystarczą, aby nasz pies był w dobrej formie. Bokser jest, więc idealnym kompanem dla ludzi uprawiających jogging czy lubiących wycieczki rowerowe.

Wychowanie -Bokser potrzebuje prowadzenia przez doświadczonego opiekuna, wymaga bowiem konsekwentnego wychowania. Jest posłuszny i szybko się uczy, ale pies ten w pełni podporządkowuje się tylko jednej osobie. Potrafi być przy tym lekko dominujący nad pozostałymi członkami rodziny i bez wahania zawładnie kanapę i łóżko, jeżeli nie będzie uczony posłuszeństwa od wieku szczenięcego.

Należy pamiętać, że bokser wciąż zachował cechy psa bojowego i dlatego proces wychowania i socjalizacji szczeniaka powinien rozpocząć się jak najwcześniej. Zaniedbania w tej mierze mogą prowadzić do skłonności do walk z innymi psami lub zwierzętami.

 A o to szczeniak tej rasy 

Wszystko o nich :

Kraj pochodzenia: Niemcy

Data publikacji obowiązującego wzorca: 1 kwietnia 2008 roku

Użytkowość: Pies towarzyszący , obrończy i użytkowy

Grupa FCI: Grupa 2 , sekcja 2

Numer wzorca: 144

To warto przeczytać , czyli plusy i minusy tej rasy:

Minusy :

- często się ślinią

- często chorują

- w obronie o dzieci potrafią ugryzć

- kiedy są zazdrosne np.: o innego psa potrafią być agresywne .

- gdy są małe siusiają na podłogę

- często chorują na astmę

Plusy :

+ są bardzo opiekuńcze dla dzieci 

+ jak się cieszą to całym ciałem

+ są bardzo rodzinne , towarzyskie i skore do zabawy

+ uwielbiają się przytulać 

+ są bardzo mądre i szybko się uczą 

+ są bardzo cierpliwe 

+ do końca życia zostają szczeniakami ( chodzi oczywiście o charakter )

+ uwielbiają igraszki

+ pełne wigoru 

+ mogą służyć jako psy obronne i stróże domu 

+ różnej maści :)

+ nie wymagają dużej pielęgnacji sierści 

+ rzadko mają problemy z nadwagą 

To już koniec mam nadzieje , że wam się podoba ten blog i , że ktoś czyta te posty .

A i pozdrawiam wszystkich właścicieli bokserów , a także miłośników tej rasy psa :)

:D

Psy:Dalmatyńczyk

5. Kolejną rasę jaką wybrałam jest Dalmatyńczyk.

Dalmatyńczyk - (chorwacki Dalmatinac) − jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych,posokowców i ras pokrewnych, zaklasyfikowana wraz z rodezjanem do sekcji ras pokrewnych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych. Typ wyżłowaty.

Rys historyczny -Jego pochodzenie nadal nie jest jasne. Według niektórych badaczy jego przodkowie pochodzą z północnych Indii i w średniowieczu , wraz z taborami cygańskimi przywędrowały do Europy. W Dalmacjii wykorzystywane były jako gończe, a później, w XVII wieku jako obronne. W XVIII wieku sprowadzone do Wielkiej Brytanii. w okresie wiktoriańskim osiągnęły szczyt popularności. Zanim jednak dotarły do Anglii, odbyły długą podróż poprzez kraje basenu Morza Śródziemnego, gdzie trafiły z Dalmacji pod nazwą wyżły regusańskie lub legawce dalmatyńskie, a następnie z Francji jako psy galicyjskie dotarły na Wyspy Brytyjskie. Rasa ta przywędrowała do Polski pod nazwą Dalmatinnis.

Wygląd -Umaszczenie jest czysto białe z ostro odgraniczonymi, okrągłymi czarnego lub brązowego koloru cętkami. Pojawiają się one już u około dwutygodniowych szczeniąt, które rodzą się białe. Średnica plam wynosi 20-30 mm. Plamki na głowie, pysku, uszach, nogach, ogonie i skrajnych partiach tułowia powinny być mniejsze, niż na pozostałych częściach ciała. Nos psów w czarne cętki powinien być czarny, w brązowe łatki zawsze czekoladowy. Oczy psów białych w czarne cętki mogą być czarne, niebieskie lub brązowe, a psów cętkowanych brązowo-żółte lub brązowe; mogą występować też niebieskie. Sierść jest krótka, twarda, zbita i zwarta.

Zachowanie i charakter -Jest to pies odważny, czujny, zrównoważony. Wykazuje wysoki stopień przywiązania do członków rodziny, dobrze czuje się w towarzystwie dzieci. Aktywny i towarzyski, sprawdza się jako pies rodzinny, jeśli jest odpowiednio prowadzony.

Zdrowie i pielęgnacja -Dalmatyńczyki gubią dużo włosów, w czasie linienia (na wiosnę i jesienią) istnieje konieczność wyczesywania włosa raz na dzień przez ok. 10 min. Spotykane problemy zdrowotne u tej rasy to kamica moczanowa, głuchota, młodzieńcza nefrotapia, cisawica, skręt żołądka. Średnia długość życia psów tej rasy to ok. 14-17 lat.

Wszystko o nich :

Kraj pochodzenia: Chorwacja

Grupa FCI: grupa 6 , sekcja 3

Numer wzorca: 153

Wielkość: psy 56 - 61cm , suki 54 - 59cm.

Waga: psy 27 - 32kg , suki 24 - 29kg

Umaszczenie: białe z okrągłymi, wyraźnie odgraniczonymi i równomiernie rozrzuconymi czarnymi lub brązowymi kropkami.

Użytkowość -Pies myśliwski, do towarzystwa i rodzinny. Daje się układać do rozmaitych celów.

Wrażenie ogólne -Mezocefaliczny; głowa w kształcie stożkowatym, uszy wiszące. Tułów prostokątny, mocny, dobrze umięśniony, maść z wyraźnymi cętkami. Ruch musi być elegancki. 

Dymorfizm płciowy wyraźny. 

 

O to szczeniaki tej rasy jak widać na jednej fotografii jest szczenie z cętkami , a na drugim zdjęciu jest bez cętek , ponieważ szczeniaki tej rasy cętki wykształcają pózniej około 5 miesiąca .

Teraz jeszcze trochę o ich wyglądzie... :

Wargi :Grube, ale nieprzesadnie, dość dobrze przylegające, nie obwisłe. Pożądana kompletna pigmentacja. 

Uzębienie :Zgryz nożycowy, pożądane uzębienie kompletne- 42 zęby zgodnie z wzorem 

zębowym. Zęby białe i równomiernie rozstawione. U starszych psów tolerowany zgryz cęgowy.

Oczy : Owalne, ustawione raczej frontalnie, pod kątem 10-15˚. Barwa powiek zgodna z umaszczeniem, powieki przylegające, nie luźne, całkowicie zapigmentowane.

Uszy :Osadzone raczej wysoko, przylegające do boków głowy, na tyle długie, aby końcami dosięgały wewnętrznych kącików oczu , albo do stopu. Końce uszu zaokrąglone, uszy mają kształt trójkąta równoramiennego, są miękkie i delikatne w dotyku. Bardzo ważne 

jest, by były cętkowane, to znaczy nie mogą być całkowicie czarne 

lub czekoladowe, lecz cętkowane, a miedzy cętkami musi być 

widoczne białe tło. 

Szyja : Mocna i dość długa, zwęża się ku głowie, bez podgardla.

Tułów : Prostokątny, stosunek jego długości do wysokości w kłębie wynosi 10: 9. 

Kłąb : Wyrazny

Grzbiet : Mocny i równy

Klatka piersiowa : Głęboka i pojemna, niezbyt szeroka ani beczkowata. Jej głębokość wynosi 45-50% wysokości w kłębie. Żebra dobrze wysklepione. 

Ogon :Osadzony na przedłużeniu linii zadu, sięga do stawu skokowego lub nieco niżej. Gruby u nasady, zwęża się równomiernie ku końcowi, nie powinien wydawać się 

nieproporcjonalnie gruby. Noszony szablasto, pożądane, by był cętkowany.

Ciekawostka : Czy wiedzieliście , że od powstania filmu 101 dalmatyńczyków , dalmatyńczyki stały się wtedy popularne , bo każdy je chciał ?

Mam nadzieje, że ktoś czyta ten blog i mam dla kogo pisać :) no a tak wogule w następnym poście będzie o bokserach ,a pózniej o pewnych przybyszach z Syberii , zapraszam i pozdrawiam wszystkich właścicieli dalmatyńczyków i miłośników tej rasy psów !!!!!:D

 

 

.